"Kış gelini olacağım ben, ne güzel di mi?"
"Abla ben şimdi gelin mi oldum?"
İstanbul-Aydın arasında dokunan mekikler, durmadan çalan telefonlar, neredeyse tümü adımlanmış mağazalar, bitip tükenmeyen eksikler, herşeyi yetiştirebilecek miyiz endişeleri, ya yetmezse korkusuyla durmadan yenileri kaynayan yemek tencereleri, bahçedeki greyfurt ağaçları altına kurulan sofralar, telaş, heyecan, son akşam annemle oturup onun 30 yıl önceki duvağını kullanarak ellerimizle hazırladığımız nikah şekerleri, "çok üşüyecek!" diye endişe ederken tam nikah gününde açan kış güneşi...
Mutluluğun daim olsun kardeşim..
Gözlerin hep dünkü gibi ışıldasın, bakarken sevdiğin adama.
Ve değerin hep bugünkü kadar bilinsin...
Yorum Gönder