Artık hem kitaplı hem kedili bir evimiz var:)
Sevgilim kapımızın önünde buldu onu.
Pencerenin pervazına koyup biraz sevdi, bana da sevdirdi, sonra da "hadi bunu alalım eve" dedi. Sokakta görüp çok sevdiği kediler için hep duyduğum bu cümleyi "hayır olmaz" diye cevapladım önce otomatik olarak. Ama minik patiler bize uzatıldıkça, minik bir baş kollarımıza sürtündükçe direncim azaldı ve "peki" deyiverdim!
Hemen kum ve kuru mama alınıp gelindi, sonra banyoya girildi ve gıkını bile çıkarmadan bir güzel yıkandı kedicik. Sonra da böyle masum masum uyudu..
Birkaç gün sonra başladı hafiften ısırmalara ve tırmalamalara tabi. Tekir ne de olsa:) Babası ona oyuncak fare aldı bol bol ısırsın diye. Pek sevdi oyuncağını yaramaz, taklalar atıyor peşinde. Hatta uyurken bile bırakmıyor bazen...
Hep böyle masum değil tabi ki!
Mutfağa girmesi yasak ama başka keşfetmediği yer kalmadı evde.
Özellikle perdelere tırmanıp püskülleriyle oynamaya bayılıyor.
Zeytin'le tanıştırmak istedim sizleri.
Bu minik oğlan evimizin neşe kaynağı oluverdi iki hafta içinde...
Yorum Gönder